Ladiesrun Utrecht

En vorig jaar had ik eigenlijk besloten om dit jaar helemaal geen ‘ladiesrun(s)’ te doen. De reden hiervan is dat ik er al genoeg gelopen heb en sommige zelfs meerdere keren. Ik wilde dus andere wedstrijden lopen (ook andere afstanden) en dat doe ik dus ook, maar…

Maar een paar maanden geleden schreef ik me ‘pardoes’ in voor… jawel een ladiesrun. De ladiesrun in Utrecht wel te verstaan. Het zou een 5 km wedstrijd/afstand worden omdat ik op die afstand graag nog een PR wilde lopen. Hoewel eind Juni een PR lopen met een zomers temperatuurtje, mij niet gaat lukken natuurlijk. Maar niet geschoten is altijd mis toch…

En zo fietste ik afgelopen zondag begin middag naar de trein, de start was pas om 14,45 dus ik hoefde niet zo vroeg op, wel zo lekker. Helaas kon vriendlief niet mee om me te supporten, ik probeerde zoonlief er nog lekker voor te maken, maar helaas… haha. Ik was veel te vroeg dus ben eerst een bakkie thee gaan doen, en toen volgde er toch een ‘KNAL’ boem onweer gevolgd door stortregen. Toen werd er even later omgeroepen dat de start een kwartier was uitgesteld ivm onweer. Dat is wel goed natuurlijk, veiligheid is het allerbelangrijkst!

Toen even later, ben ik mijn tas gaan inleveren wat vlakbij de start en finish was. En even later ben ik mijn startvak ingegaan, ik hoefde niet persé vooraan te staan, dacht er is toch tijdwaarneming. Oeps… vergissing, ik moest toch echt veel lopers inhalen en daar verlies je toch wat tijd mee. Dat was niet het enigste waar ik tijd mee heb verloren. Na de zogenaamde ‘Alpe d’Huez’ brug moest ik dus (blijkbaar) linksaf, maar ik had niemand voor me om te volgen en de wegwijzer-mannen stonden lekker te babbelen Aaaachhhh. Dus ik in de rondte kijken waar ik heen moest, toen hoorde ik roepen: NEE naar links. Dus ik stond bijna stil en met een grote lus heb ik de weg weer vervolgd, ik vind dit trouwens wel slordig, maar ja.

Ik liep zoooo lekker en wist dat ik bij mijn PR in de buurt zou komen, dat is nu net niet gelukt. Waarschijnlijk door de babbelmannen, maar ja, shit happens! Ik heb na afloop meteen mijn medaille in ontvangst genomen en tas opgehaald. Toen richting het station gelopen (wat echt dichtbij was, dat dan weer wel), stond ik natuurlijk weer op het verkeerde perron, jaaaa zo kom ik nooit thuis hahaha… De terugreis ging mega snel moet ik zeggen, ik zat nog te twijfelen (stations) friet of zelfgemaakte nasi!? Het is toch nasi geworden, die bak friet haal ik van de week wel in, ‘No Problem’.

Ik ben 1e vrouw geworden (van de 60) in mijn leeftijdcategorie! Mijn eindtijd is geworden 24.40 (PR is 24.29) wel superblij mee, want zo moe was ik niet eens, het is wel eens anders.

Liefs Marjon