Elke wedstrijd heeft wel iets ‘Magisch’ vind ik, de ene wedstrijd is natuurlijk leuker als de andere, logisch toch. Afgelopen zondag liep ik dus de ‘Brooks Champions Run’ in Amsterdam. Dit was een 10 km wedstrijd op de laatste dag van het EK. JA, deze wedstrijd had dat dus… iets #Magisch
Afgelopen zondag ging ik al vroeg richting Amsterdam Centraal, daar aangekomen moest ik nog een stuk met de tram, en een klein stukje lopen. Toen ik daar aankwam, zag ik de half marathon lopers net richting de finish, onder het Rijksmuseum doorlopen. WOW… wat een sfeer, ik liep toen net onder het museum door om de tassenafgifte en mijn startvak te zoeken. Dat ging redelijk snel, het was (toen) nog niet druk op het veld en er was veel muziek, heel gezellig dus.
Ik was wat te vroeg, dus ik kon rustig aan doen om een uurtje later mijn startvak in te schieten. Ik stond in het groene vak en om 12.15 klonk het startschot. In het begin ging het langzaam, omdat het niet zo breed was. Ik moest het hele parcours goed uitkijken waar ik liep, ik ben daar niet zo’n held in, als er 1 steentje scheef ligt dan lig ik al!! En om een idee van het parcours te geven… hoge bruggetjes, tramrails, scheve stenen, gaten in de weg, veel stoepen en bochtjes ook. Echt wat voor mij dus Ahum. 🙂
Dus geen parcours voor een snelle tijd, voor mij dan. Maar ik wist eigenlijk al dat ik géén snelle tijd kon lopen, waarom? In 1 woord ‘De Hitte’ bij deze temperatuur (rond 25 gr.) loop ik ronduit slecht, dat weet ik van mezelf. En dat gebeurde dus ook, bij 2.5 km voelde ik al dat het niet geweldig ging. Bij km 5 ging het nog slechter, toen ben ik gaan wandelen… WAT! Dat doe ik dus vrijwel nooit, maar ik kon niet meer. De tweede helft van de wedstrijd ging ronduit belabberd, ik heb afwisselend gewandeld en gelopen, echt balen.
Met al dat wandelen was mijn tijd met 59.15 natuurlijk niet om over naar huis te schrijven. Maar met deze temperatuur kan ik gewoon géén goede tijd neerzetten, helaas. Het leukste aan het hele parcours vond ik het ‘Vondelpark’ en het ‘Rijksmuseum’. Bij het Vondelpark stonden heeeel veeeeel supporters, echt supergaaf. En onder het Rijksmuseum doorlopen naar de finish vond ik echt iets ‘Magisch’ hebben.
Nadat ik mijn tas had opgehaald ben ik een tram ingeschoten, weet niet eens wat voor lijn het was haha… Er stonden allemaal hardlopers in, dus ik dacht dat dat wel goed was. Stampvol en snikheet was het in die tram, lekker zweten dus, en het was nog een lange rit ook. Bij Sloterdijk eruit gesprongen en treintje genomen richting homeeee. Al met al vond ik dit een unieke wedstrijd, vooral ook omdat het maar OnceInALifeTime is. Het parcours vond ik zwaar en dat het deze dag nou net suptropisch was, voor het strand wel lekker maar om een wedstrijd te lopen…
Liefs Marjon
