The Bank Of America Chicago Marathon

Afgelopen zondag liep ik de Bank Of America Chicago Marathon in The States. Dit was mijn 2e marathon, dus ik ging opnieuw eventjes 42.195 km rennen.

In 2015 liep ik mijn 1st marathon in Berlijn, dus het werd hoog tijd voor nummero 2, en deze liep ik in de geweldige stad Chicago.

Afgelopen zondag was het eindelijk zover, ik had hier lang naar uitgekeken en lang voor getraind. Op de donderdagavond kwam ik in mijn hotel aan, een luxe hotel vlak tegenover de start maar helaas zonder breakfast. Ik wilde in de avond (hoewel ik moe was en het donker was) nog even naar de supermarkt lopen voor wat te eten te halen voor de volgende ochtend. Ik ontbijt altijd belachelijk vroeg, en ik wist nog niet waar de eet tentjes lagen. Maar om een lang verhaal kort te maken, ik kwam zonder eten terug in het hotel.

Dus de volgende ochtend om 7.30 uur (nog laat ;)) heb ik een warme chocolademelk (met cream) en een choco croissant beneden gehaald. Er was helaas niet veel keus en dat het een hele slechte keuze was bleek zo’n kleine 30 minuten later. Laat ik het netjes zeggen, ik hield niets meer binnen. Ik had last van mijn maag en dit duurde gewoon tot na de marathon, zo’n 3 dagen. Daarbij reed een buggy tegen mijn hiel aan de avond voor de marathon. Dus met een lege maag (ik weet niet of mijn ontbijt er nog inzat?) een kapotte hiel plus 26 graden, kon het feest beginnen hahaha… Let’s Go!

Om 6.45 uur in de morgen hobbelde ik naar mijn startvak die pal tegenover mijn hotel lag. De vakken (1 t/m 5) waren heel duidelijk aangegeven en voor je erin mocht werd iedereen gescand. Er was in het begin dus wel een rij bij de ingang, maar gelukkig ging alles snel en kon ik door naar mijn startvak. Vanaf toen ging het eigenlijk best wel relax, zelfs in het startvak stond iedereen er lekker relax bij (geen dringen wat je vaak ziet). Vlak voor de start werd het volkslied gezongen en dat was echt een momentje van kippevel, zoooo mooi. En exact om 7.30 uur klonk het startschot, met de skyline van Chicago op de voorgrond kon ik me geen mooiere start wensen.

Ik had van te voren toch wel een beetje een voorgevoel dat ik het zwaar zou gaan krijgen. Nou dat klopte dus helemaal, tot km 17 ging het lekker maar toen begonnen de pijntjes. Ik kreeg last van mijn knie en dat dwong me om een (klein) stukje te gaan wandelen. Dat was best balen want dat had ik niet verwacht. Na een klein stukje ben ik weer gaan lopen maar rond halverwege voelde ik al dat ik hier veel last van ging krijgen. Mijn tijd was tot km 30 eigenlijk picobello. Bij de 5 km 29.22 bij de 10 km 59.47 en bij km 30 stond ik op 3.16!! Maar daarna ging het goed mis, ik bleef last van mijn knie houden wat me vaak dwong tot stukjes wandelen.

Ik kreeg in de tweede helft ook kramp in allebei mijn kuiten, dit heb ik nog nooit gehad. Die pijn trok ook niet meer weg aaaaghhh…. En wat heb ik een last gehad van die 26 graden, het voelde alsof ik eigenlijk in mijn bikini op het strand van Miami had moeten liggen 😉 Ik heb braaf mijn gels ingenomen en bij elke drankpost 2 bekers water (of energy) gedronken. De laatste paar gels heb ik niet meer genomen, ik kon ze niet meer zien. Dus ik was gewoon superblij dat de FINISH eindelijk in zicht kwam. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit mijn zwaarste wedstrijd ooit was!

Ik vond de start en finish gewoon supergaaf, wat een geweldig decor heeft Chicago. Het hele parcours bestond ook gewoon heel fijn uit brede lange wegen, wel hier en daar oppassen voor wat gaten in het asfalt. Het publiek was uitzinnig, ik vond zelf wel de eerste helft leuker maar dat kan ook komen omdat ik het steeds zwaarder kreeg. Er stonden ook mega veel drankposten en ook gels, repen en sponzen e.d. kwamen voorbij. Er stonden zelfs vrijwilligers met een soort van vaseline op een plak karton, dit had ik nog nooit gezien. Maar dit is gewoon een hele goede georganiseerde wedstrijd,  en dit was tevens de 40st editie met een mooie medaille als beloning!

Ik heb de Chicago Marathon gefinished in 04:58:16 en ondanks een PR van 4.15 minuten was dat niet wat ik in mijn hoofd had. Ik weet niet waar het aan lag, waarschijnlijk aan een combinatie van verschillende factoren. Desondanks ben ik wel heel blij dat ik de eindstreep heb gehaald, want er zijn er ook genoeg die (helaas) zijn uitgestapt. Kijk dan prijs ik mezelf toch gelukkig dat ik die mooie medaille in ontvangst mocht nemen.

En hoewel ik afgelopen zondag heb gezegd NOOIT meer, komt er toch een volgende Major. Jullie weten ook dat ik volgens ‘sportrusten’ heb getraind. Ik krijg regelmatig de vraag of ik dit de volgende keer weer ga doen? Na 2 verschillende schema’s (2 marathons) uitgeprobeerd te hebben is het antwoord… No. Ik ga de volgende keer mijn eigen schema maken, en wel weer met langere trainingen. Waarschijnlijk wordt dat New York, maar dat is nog een eind weg. Eerst maar eventjes herstellen van deze mooie marathon, en me voorbereiden op de halve marathon in Lanzarote!

Liefs,
Marjon