Op zondag 17 maart liep ik mijn 12e halve marathon in het mooie Lissabon. Deze 21.1 km stond al lang op mijn verlanglijstje, dus op naar de Ponte 25 du Abril Bridge…
Op de zaterdag voor de wedstrijd gingen we (vriendlief and I) naar de expo. om ons startnummer op te halen. De expo. lag eigenlijk bij de finish locatie. De start was op de brug dus een verschillende start en finish had deze wedstrijd. De expo. was klein, in een tent haalde we ons startnummer en t-shirt op en er waren nog een paar verkooppunten van kleding e.d. Ik kon mijn shirtje kiezen in de maat s of l omdat de medium op was. Waarschijnlijk omdat dit de laatste van de 3 dagen expo. was en de maat m erg populair is. Er zat in het bijbehorende tasje een echt flesje bier 0% wat toch wel een beetjeeee zwaar was. En er werd nog een proteine-drankje en een banaan uitgedeeld, en eventjes op de foto voor de megaposter van de brug. Altijd leuk!
Op de dag zelf was het ’s morgens geen gehaast omdat de start pas om 10:30 uur was. Best lekker eigenlijk, ik ben hier wel fan van, 1 nadeeltje was wel dat de zon steeds feller ging schijnen. Naar de start gingen we eerst met de metro van ons hotel richting de trein. De trein is de enigste optie om over de brug te komen waar de start is. Dat moest dus wel op tijd gebeuren want net als in New York sloot de brug op een bepaald tijdstip. Dus te laat dan kan er gewoon niet gestart worden.
Eenmaal uit de trein moest er nog wel een stuk heuvelopwaarts gewandeld worden voor we bij het startpunt kwamen. De start vond ik zelf geweldig, met duizenden lopers zo op de Ponte 25 du Abril Bridge die als 2 druppels water op de Golden Gate Bridge in San Francisco lijkt. Helemaal vooraan in het startvak kon je vlak voor de start je oude kleding en tasje weggooien op een groot wit laken die meerdere vrijwilligers vast hielden. Je kon er ook onderdoor lopen, dit had ik nog nooit gezien, echt leuk! De temperatuur was inmiddels wel opgelopen tot +20 graden.
Toen het startschot klonk liep ik eerst heel lichtjes vals plat omhoog, maar dit is te verwaarlozen. Op de brug liep ik gewoon heel lekker, km’ters lang en natuurlijk ook weer lekker omlaag. En een uitzicht, supermooi gewoon. Daarna kwam er een soort van lus om vervolgens langs het water heen en weer te lopen. Alles lekker vlak en asfalt, goede verzorgingsposten onderweg, dat was echt prima geregeld. Met recht een snel parcours dus, alleen helaas niet voor mij. Vanaf km 6 (toen ik me verslikte in een slokje water) kreeg ik het zwaar en de 2e helft nog erger. Ik heb dus aardig wat gewandeld (tussendoor vriendlief nog voorbij zien lopen), maar wel de finish bereikt, dat dan weer wel. Na de finish werd er een ijsje uitgedeeld en een tasje met een paar flesjes water erin, oh ja en die mooiiieeee medaille.
Het is eigenlijk niet zo heel gek dat ik niet goed gelopen heb. Sterker nog, dit is mijn slechtste halve marathon ever! Ik heb geen langere loopjes kunnen maken door mijn gezondheid, ik kamp nog steeds met pijn, moeheid enz. (hoewel het wel beter gaat). Maar goed ik ben wel gefinished! En ik ben ook nog eens een supermooie medaille en ervaring rijker. Volgende keer ga ik het zeker wel anders doen, want een netto tijd van 02:36:03 vind ik voor mijzelf niet acceptabel. Mijn 13e en 14e halve zal ik ergens in het najaar waarschijnlijk gaan doen in voorbereiding op de marathon van Frankfurt. Tot die tijd loop ik korte wedstrijdjes want ook dat vind ik heel erg leuk…
Kortom: ik zou hem zo opnieuw doen. TOP!
Liefs,
Marjon
