Dit was een inval klusje omdat René geblesseerd was, dus hoorde ik 2 dagen voor de wedstrijd dat ik in kon vallen bij de 5 km (Sprint) loopafstand bij de stadstriathlon in mijn stadje. Prima. Er waren 2 groepen van Trespa en met zijn zessen deden we ons best met zwemmen, fietsen & lopen in tropische temperaturen. Met 30 graden zou je eigenlijk onder een palmboom moeten liggen maar deze dag ging mijn Polar om mijn pols en mijn Hoka’s aan mijn voeten. Let’s Go. En ach, die palmboom komt later wel…
Spannend
Nog nooit had ik meegedaan met een triathlon, niet in mijn eentje en niet in groepsverband. Ik was dus wel heel nieuwsgierig hoe dit allemaal zou gaan. Hoe ging het in de wisselzone en zou het wel goed gaan met 30 graden op deze mooie dag.
Zwemmen, fietsen & lopen
Nou ja, de volgorde is natuurlijk niet zo moeilijk, er wordt eerst gezwommen, dan gefietst en als laatste gelopen. Wij hadden 1 startnummer die we doorgaven aan de ander en een enkelband die ook doorgegeven werd. Een soort van recyclen dus haha.
De wissel
De wissel moet natuurlijk soepel gaan anders verlies je tijd maar bij ons ging dit vrij goed moet ik zeggen. Dit vond ik ook wel een beetje spannend want je wilt het toch goed doen omdat je met 2 andere sporters bent en niet alleen (zoals ik gewend ben met lopen en fietsen).
Geroosterd als een tosti
Wat ik wel een groot nadeel vond was dat ik met lopen als laatste aan de beurt was en er ook ruim voor de eerste start (van het zwemmen) aanwezig was. Zo kwam het dat ik echt geroosterd werd in de hitte van deze dag, een tosti is er niks bij. Ik moet er ook bij zeggen dat de wisselzone een open veld was zonder beschutting en water. Ik kon natuurlijk wel even verderop in een tentje gaan staan maar dan liep ik de kans dat ik de fietser niet aan zag komen…
De start
Toen de fietser binnen kwam mocht ik eindelijk starten, ging mijn enkelband om, startnummer op en liep ik het veld over richting het parcours and go… Het waren 2 rondjes van 2.5 km die ik moest lopen en de route was redelijk vlak met wel veel zigzag werk en aan het einde van het tweede rondje een (gemaakte) brug met een mooi blauw tapijt richting de finish! Er was veel drinkwater onderweg en ook heb ik twee keer een soort van douche meegemaakt waarbij ik er bij eentje echt zeiknat werd. En dat keer twee, rondjes…
Gezamenlijk over de finish
Ik had het warm en zwaar en was heel blij dat de finish in zicht kwam. Toen ik richting de brug liep stonden de fietser en zwemster mij al op te wachten om gezamenlijk over de finish te gaan. Ik moet zeggen dat ik door de hitte en inspanning bijna moest overgeven maar ik stopte gelukkig net op tijd met lopen om daarna een beetje bij te komen. Na de finish was er drinken & fruit maar helaas geen medaille.
Nog een keer of toch niet
Een triathlon was nieuw voor mij dus ik vond het superleuk om een keer mee te maken. Waarschijnlijk is het anders als je het helemaal in je eentje doet maar ik heb van de sfeer geproefd hoe dit er in het echt aan toe gaat. Ik wilde het toch goed doen voor de anderen en als je het alleen doet dan ligt die druk niet zo hoog. Of het er ooit van gaat komen in mijn eentje? Ik denk het niet want ik ben niet zo’n fan van zwemmen. Maar wie weet, zeg nooit… Nooit!
*Ik heb deze 5K volbracht in 30:52 minuten en dat met 30 graden en onverwachts zonder voorbereiding. Ik zeg: tevreden.
Next Race: Buffer-run 5K en dan is het toch echt tijd voor vakantie!
Liefs,
Marjon
