De Terhills Trail stond al een tijdje op mijn lijstje maar vorig jaar kwam het er niet van, dit jaar ‘happy me’ gelukkig wel. Dus op naar onze buurtjes om bij de Terhills de afstand van 11 km over de voormalige mijnsite van Eisden rond te huppelen…
En dit was weer zo’n wedstrijd die niet zo ver van huis was met 45 minuutjes in de auto, lekker! Ik ging deze trail samen met René lopen want ik vind een trail fijner met zijn twee, want als de één een bordje mist ziet de ander hem wel haha. Afijn, het parkeren ging heel makkelijk naast het start & finish gebied wat bij voetbalclub FC Ümitspor in Maasmechelen was. We haalden ons startnummer op bij een kraampje naast de parkeerplaats, daarnaast lag het voetbalveld met daarachter de startboog. Alles fijn bij elkaar dus, we waren ietsje te vroeg dus nog even lekker in de auto met de verwarming aan, een echte warming-up dus…
De (onze) start van de 11 km ging van start om 10:30 uur en ik vond het best druk bij de start, dat had ik niet verwacht op deze afstand. Meestal zijn de langere afstanden populairder bij trails. Wat ik zelf heel fijn vond was dat er gewoon tijdwaarneming was, dat is wel eens anders bij trails! *Niet dat tijd uitmaakt bij trails want je moet vaak wandelend omhoog en tussendoor een foto’tje en hapje & drankje bij de drankpost, gewoon relaxt.
Na de start was het -zoals te verwachten- druk op het parcours, maar later werd het rustiger en probeerde ik in mijn ‘loopflow’ te komen. Ik wilde lekker relax op hetzelfde tempo blijven lopen, gewoon lekker genieten. Het was natuurlijk ook een supermooi parcours, veel singletracks, oude treinrails waar je overheen loopt en bergen, veel bergen, hoge bergen. Dus stapje voor stapje omhoog en veel klauteren en uitkijken dat je géén misstap maakt en als een biggetje naar beneden rolt. Maar ben je eenmaal op de top dan heb je ook werkelijk waar een fantastisch uitzicht! En natuurlijk even een momentje om een foto te maken, want heyyy tijd maakt met een trail toch niet uit, genieten is belangrijker.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet had verwacht dat het parcours zo pittig en stijl zou zijn, normaal zit er in een trail altijd wel een pittige berg maar zoveel en zo hoog, het bleef maar stijl omhoog (en omlaag) gaan. Het had de dagen voor de wedstrijd geregend dus er was ook redelijk wat blub op het parcours, en die combi met bergen is niet zo fijn, tenminste voor mij is dit een hele slechte combinatie moet ik zeggen. Op de terugweg ging ik dan ook genadeloos hard onderuit, ik viel op één van die grote traptreden en daar lag ik helemaal languit in de blub! En ja, toen moest ik nog ongeveer 3 kilometer lopen voor ik bij de finish aankwam. Op zich ging dat wel redelijk moet ik zeggen, ik ging richting het einde nog wat harder hardlopen ook, ik denk dat ik wat verdoofd was door de pijn, of was het toch misschien de kou? Na de finish zag ik mijn Polar op 11,61 km staan, maar volgens mij is een trail altijd langer, ik heb in ieder geval nog nooit bij een trail korter geklokt.
Dit mooie parcours loopt door het enige Nationale Park die België rijk is, namelijk het Nationaal Park de Hoge Kempen. Deze wedstrijd is echt goed georganiseerd, de route is makkelijk te volgen, onderweg (en bij de finish) een drank & snack post en natuurlijk een mooie medaille van ‘The Sneaky One’ bij de finish. Ik vond het parcours mooi, maar ook heel pittig maar bovenal vond ik het een geweldige ervaring! *Medaille tegen meerprijs bij de inschrijving.
*Next Trail: Polar Bear Trail. Maar eerst komen nog de kerst & oliebollenloopjes in deze gezellige decembermaand!
Liefs,
Marjon
Wel leuk om te doen mooie omgeving, en bedankt voor de foto’s. Groetjes 🏃♂️