En toen was het ineens alweer zondag 20 maart, de dag dat ik de 10 km in Venlo zou lopen. Om 6.00 uur s’ morgens ging mijn wekker al WOW wat een tijd, maar hop eruit. Een paar uur later zat ik in de trein want ik had een reis van bijna 3 uur voor de boeg. In Eindhoven ging ik vriendlief ophalen en hop door naar Venlo. Maar vlak voor Venlo kregen we treinpech… terug naar vorige station en opnieuw weer richting Venlo. Op dat moment dacht ik: ik haal de START niet!!!
Achteraf bleek het wel mee te vallen, maar ik was wel net op het nippertje in mijn startvak, en die zat echt tjokvol. Heel veel lopers konden er niet meer bij, stonden buiten het vak, het was echt MEGADRUK. En het was niet alleen in het startvak druk, maar op het hele parcours, vooral de eerste 2 km was het geen hardlopen maar leek het meer op wandelen, maar ook daarna bleef het gewoon drukdrukdruk… Rond het 5 km punt kreeg ik een beetje ruimte, maar toen kreeg ik het ook een beetje zwaar! En ik weet ook echt niet waar die zon in eens vandaan kwam, maar HEET joh, het leek wel even hartje zomer haha. Gelukkig was ik er wel op gekleed, maar na de wedstrijd verdween de zon weer even snel als dat ie gekomen was.
Ik heb deze wedstrijd echt moeten doorzetten om niet te gaan wandelen, wat was ik blij toen de finish in zicht kwam. 🙂 Mijn eindtijd was echt bagger want met 54 min. ben ik niet echt tevreden natuurlijk (miijn PR is 49 min.) maar echt ontevreden kan ik ook niet zijn. Twee weken daarvoor heb ik in Parijs een PR op de halve gelopen, en even daarvoor een PR op de 5 in Gouda, dus ja, misschien ben ik gewoon een heeeeel klein beetje moe. Ik ben in ieder geval een mooie medaille rijker en misschien ook wel ietsiepietsie bruin geworden van het zonnetje joehoe.
