Marathon Lanzarote

Op 9 december liep ik bij de 27st editie van Marathon Lanzarote de afstand van 21.1 km! Mijn 8e halve marathon liep ik dus op een zonnig spaans eiland met palmbomen! Oftewel zon, strand, zee en hardlopen. Kan het mooier? No…

Op zaterdag 9 december werd deze wedstrijd gehouden. De donderdag ervoor vloog ik naar Lanzarote waar ik in de middag meteen mijn startnummer ben gaan ophalen. De expo was buiten in de open lucht, een terrein met wat tenten waar je je nummer en shirtje kon ophalen en wat kleding en eten kon kopen. Eventjes op de foto met mijn startnummer, en de rest van de dag en volgende dag gewoon lekker zonnen en relaxen.

Op raceday zelf was het maar een klein stukje lopen naar de bussen, die gingen vanaf de expo naar het startgebied. De halve marathon zelf was een A naar B route, dus ik liep terug richting de expo waar ook mijn appartement gelegen was. Het enige nadeel van een één richting route is dat als je tegenwind hebt, je dan ook echt de hele route tegen de wind in vecht. En dat was deze dag dus het geval hahaa… Na ongeveer een half uurtje in de bus gezeten te hebben kwam ik dus veel te vroeg bij de start aan. Maar de bussen gingen alleen om 8.30 uur en de start was om 11.00 uur. In de bus voelde ik al dat mijn tubes knelde, onderaan bij mijn enkels zat het te strak. Ik dacht dat het wel los zou lopen, maar dat had ik beter niet kunnen denken.

De start was net in een inham waardoor het voelde alsof er géén wind stond. Nou na de start heb ik dat geweten, na 100m voelde ik hem al. Omdat de hele route langs de zee loopt was die wind er ook gewoon van het begin tot het einde. Daarbij was het supermooi weer dat weekend, erg lekker voor op een ligbedje maar niet om een halve te lopen. Dat het zo warm zou worden had natuurlijk niemand verwacht, maar goed… Ik wilde op een eiland lopen 😉

In het begin van de route liep ik vlak langs het vliegveld, met een beetje geluk zie je de vliegtuigen net opstijgen of landen. De hele route is vrij kaal, geen huizen of supporters niks, alleen zee. Het loopt gewoon continue met grote bochten naar links en rechts en omhoog en omlaag. De hele route is een soort heuvelenloop met 2 flinke uitschieters van heuvels (in de 2e helft). In de hele route is bijna geen vlak stukje te bekennen! Ik had het stijgingspercentage een paar dagen voor mijn vertrek gezien, maar ik geloofde het niet.

Ik was super goed voorbereid, topfit en geen pijntje niks, maar tegen dit parcours kon ik gewoon niet op. De eerste 5 km ging in 27 minuten en mijn Polar stond bij km 10 tussen de 56 en 57 minuutjes. Gewoon perfect met een gemiddelde pace van 5.30 gelopen, maar toen begon de ellende. Vanaf km 10 kreeg ik het zwaar en de tweede helft heb ik veel tussendoor (bij drinkposten) gewandeld. Ik vind het verschrikkelijk als ik moet gaan wandelen want je moet jezelf toch weer bij elkaar zien te rapen om verder te lopen.

Nou ik denk dat ik de finish op karakter en doorzettingsvermogen heb gehaald. Ik kon na de finish geen heuvel meer zien, en er stond een X (van 2XU) een paar uur lang op mijn onderbenen (van mijn tubes) gedrukt. Vanaf de eerste stap na de start heb ik pijn gehad bij mijn enkels, de afwikkeling van mijn voeten ging daardoor niet lekker (waarschijnlijk knelde ze mijn bloedvaten af). Ze zijn gewoon op maat gekocht, maar misschien heb ik ze te lang aangehad (al uren voor de start). En normaal doe ik ze alleen met kortere loopjes aan, dus dat ga ik voortaan maar weer doen want ze blijven geweldig.

Dit was een van mijn slechtste halve marathons ooit, ik vond het parcours in combinatie met de stevige wind en de zon (rond 23 gr.) gewoon ronduit zwaar. Maar natuurlijk ben ik super trots dat ik toch de finish heb gehaald en deze ervaring rijker ben. Met een tijd van 02:10:09 ben ik in mijn categorie 24e van de 62 geworden, en wat een mega plak is die medaille, niet normaal. Supergaaf gewoon!

Liefs,
Marjon