All About: Sporten Met Een Schildklieraandoening

Lang wilde ik hier al een verslagje over maken en lang hield het me ook tegen. Waarom? Omdat ik niet een ik-ben-zielig verslagje wilde maken maar een ik-zet-door verhaal. Nou, na 4 jaar heb ik er dan toch eindelijk iets over op mijn laptopje getikt…

Mijn Verhaal:
Mijn verhaal begon zo n 4 jaar geleden toen ik in het ziekenhuis kwam te liggen met een natrium tekort. Om een lang verhaal kort te maken was de oorzaak dus mijn schildklier, een trage wel te verstaan. Niet echt geweldig natuurlijk omdat daar ook gewichtstoename bij komt kijken maar dat is natuurlijk niet het belangrijkste. Het belangrijkste was om mijn waardes (TSH & T4) onder controle te krijgen zodat ik gewoon (redelijk) normaal kon functioneren. Laat dat nou moeilijker zijn dan gedacht.

Waardes:
Mijn waardes zijn echt nog nooit stabiel geweest, dus om de 3 tot 6 maanden moet ik bloed prikken en kijken of mijn medicatie weer aangepast moet worden. Meestal voel ik wel dat het niet goed zit. Is mijn T4 te hoog dan gaat mijn hartslag omhoog en ga ik o.a. meer zweten. Is die te laag dan voel ik me (nog meer) moe, koud, droge huid, spierpijn en natuurlijk een lagere hartslag. Ik zeg -nog meer- moe omdat de moeheid, spier & gewrichtspijn bij mij nooit weggaan ondanks een redelijke afstelling van mijn medicatie. Ik behoor helaas tot een klein groepje schildklierpatienten die deze symptonen blijven houden!

Sporten:
En dan kom ik natuurlijk automatisch bij het sporten terecht. Nergens anders heb ik zoveel hinder van mijn schildklier als bij het sporten. En dan met name bij het hardlopen! Natuurlijk waardeloos want ik loop al zo n 16 jaar en ik heb nog nooit zo slecht en moeizaam gelopen als de afgelopen 4 jaar. Mede daarom loop ik géén marathons meer en de halve marathons heb ik ook nog even in de koelkast gezet. Buiten de duurloopjes is ook mijn tijd flink achteruitgegaan hoewel dat niet het belangrijkste is natuurlijk. Maar het lekkere -alsof het vanzelf gaat- lopen, dat ken ik de laatste jaren helaas niet meer!

En toen kwam de fiets! Hoewel die er al iets langer was maar ik was altijd een mooi weer fietser. Dus eigenlijk kwam mijn racefiets alleen in de zomer van stal en zelfs mijn mountainbike liet zich maar zelden zien in de winter. Maar aangezien ik met mijn racefiets/MTB gewoon lekker kan trainen zonder pijn en moeheid is deze nu het hele jaar niet meer weg te denken. Op een gegeven moment moest ik gewoon een keuze maken en aangezien ik gewoon lekker wil kunnen sporten & genieten heb ik een paar looptrainingen voor fietstrainingen ingeruild. Logische keuze eigenlijk maar het hardlopen zal ik altijd blijven doen, dat is echt mijn eerste liefde!

En Nu:
Met 4 keer per week sporten ben ik een gelukkig mens. Dat zijn 2 loopjes tot maximaal 10 km en 2 fietstrainingen op mijn MTB (de meeste trainingen) of op mijn racemonster (= favoriet). De fietstrainingen kunnen verschillen van een uurtje even snel tussendoor tot de Amstelgoldroute van 80 km met flinke bergen/heuvels, of een langere afstand vlak. Ik geniet met het fietsen van een onbekende route en met het hardlopen van de korte afstand wedstrijden. Sporten is belangrijk maar genieten nog meer, voeg deze twee samen en je hebt de ideale combinatie…

Tot Slot:
Ik zal waarschijnlijk altijd blijven schommelen met mijn waardes en medicatie, maar ik hou alles goed in de gaten. Ik voel het meestal wel aan mijn lichaam als er iets niet klopt, dus ik luister goed naar mezelf. Daarbij heb ik de twee mooiste sporten die er bestaan, lucky me. Regent het, dan loop ik. Zonnetje, dan fiets ik. Maar andersom kan het natuurlijk ook!

*Tip: ik heb een tijdje bij een endocrinoloog (internist voor o.a. de schildklier) gelopen en daar heb ik veel aan gehad!

Liefs,
Marjon