En zo beklom ik de Col ‘Cormet de Roselend’ vanuit Bourg-Saint-Maurice met mijn mountainbike. Hier wat feitjes over deze supermooie Col en hoe ik deze killer ervaren heb…
Leuke feitjes:
Lengte: 19.3 km
Overbrugt: 1183 hoogtemeters
Straatnaam: D902
Gemiddeld percentage: 6.1%
Steilste 100 m: 13.8%
Top: 1968 m
Note: de procent percentages zijn in het echt (bijna altijd) hoger als op internet te vinden is!
En zo begon ik samen met René op een steenworp afstand van ons huisje aan deze toch best wel lange beklimming. Mijn horloge ging aan bij de rotonde in het centrum van Bourg-Saint-Maurice om zo de bijna 20 km lange klim op de D902 op te fietsen. Deze klim wisselt erg van stijgingspercentages, maar ik moet zeggen dat dat mij wel ligt. Heerlijk.
Het begin van de Col is het wegdek van mindere kwaliteit, maar dat wordt langzamerhand beter. Ook het wegdek wisselt van stukken smal naar breder asfalt. Het begin van deze Col vond ik pittig, redelijk hoge procenten en ook een 10% zag ik voorbijkomen. Ik kwam vrij snel in het bos wat ik echt het mooiste stuk van deze klim vond. Het bos is altijd mijn favoriet moet ik zeggen, ik vind het heerlijk om tussen de bomen door te fietsen.
Nou is de hele klim supermooi met watervallen, wilde bloemen, koeien, schapen en als je geluk hebt hoor en zie je zelfs een marmot. Nou, ik kan je vertellen, ik mis hem zelfs als die een paar meter voor me de weg oversteekt haha. Maar het bos vond ik magnifique! Ik heb genoten van het bos, maar eenmaal eruit blijft het ook mooi groen, en zelfs tot de top wordt het ook niet echt kaal moet ik zeggen.
De eerste haarspeldbochten komen net aan het einde van de eerste helft van de klim. Pittig. Het tweede gedeelte van deze pittige bochten komt richting het einde van de tweede helft. De tweede helft is met de procenten iets makkelijker maar echt heel makkelijk wordt het nooit. Nou, nooit? Er is wel één kilometer in de beklimming met -1% dat dan weer wel en een paar makkelijkere stukken tussendoor de beklimming. Maar als je het zwaar hebt vergeet je de makkelijke stukken snel.
De laatste kilometers zijn een soort van vals plat wat een beetje golvend heen en weer gaat, en met zo’n 7% vond ik dat zelf het zwaarste stuk van de hele klim. Maar toen had ik wel al 16 a 17 kilometer in de benen en dan wordt natuurlijk alles zwaar. De laatste kilometer heb ik echt lopen ploeteren en wat was ik blij toen ik de top zag. Op de top staat een marktkraam met o.a. kaas, worst en drankjes. Dus een cola’tje light was natuurlijk dik verdiend en eventjes mijn beentjes rust gegeven voor ik aan de lange afdaling begon. Lekkerrrrrr… *Een afdaling ga ik steeds meer waarderen ook al zijn mijn handen helemaal beurs van het remmen als ik beneden aankom.
*Ik vond het een schitterende Col. Het uitzicht op de gletsjers, de Mont-Blanc, en met de rivier ‘Le Versoyen’ naast je terwijl je de Col opfietst. Super! Volgend jaar weer nieuwe beklimmingen in Frankrijk en misschien ook wel in Italië.
Liefs,
Marjon
